« De mensen waren alle lust tot leven kwijt
en staakten afgemat de strijd:
hun broers, hun moeder of hun liefjes
het warenvoor hen enkel lege briefjes.
de hemel werd een woestenij zonder de zon,
het landschap werd verzwolgen door beton.
En de wolven…
Ze waren weggetrokken uit Parijs
Om te zwerven in de toendra leeg en grijs.
De wolven waren weggetrokken uit Parijs». (1)
In Antwerpen zien we terug wolven op straat; met hun slagtanden verscheuren zijhet cordon sanitaire dat de fascisten van het Vlaams Belang in toom moest houden.
Wolven heersen dank zij angst, haat of misprijzen. In Antwerpen en ook elders.
Een tweejarig meisje sterft door de kogels van onze politiemensen tijdens een jacht op migranten die plaats vond op een Waalse autosnelweg. Voor de voorzitter van de belangrijkste partij van het land, evenals voor zijn ministers, is twijfel in afwachting van de onderzoeksresultaten uit den boze. Ze leggen de monsterlijke verklaring af dat de ouders medeverantwoordelijk zijn voor de dood van hun kindje. Ouders die op monsterachtige wijze werden vastgehouden tijdens de doodstrijd van het vlees uit hun vlees. En nu worden ze er door de populistische bonzen ook nog eens op monsterlijke wijze van beticht verantwoordelijk te zijn voor het verlies van hun kleine meisje. De wolven verscheuren op symbolische wijze het lijk van jonge kinderen.
De nationalistische monsters hebben alle levenslust verloren en hebben aan alles lak. Een kind, een moeder, een broer of een vader, dat is van geen tel. Voor hen was het enkel show.
Is er nog iets vreselijkers dan een moeder of vader schuldig te verklaren aan de dood van hun kind dat getroffen werd door een politiekogel? Mawda is dood. De Wever en zijn kliek beroven al diegenen die van haar hielden van hun eigen menselijkheid. Rotzak! Lijkenpikker!
Twintig jaar geleden leidde de verstikkingsdood van Semira Adamu, versmacht door een gewatteerd rijkswachterskussen, tot het ontslag van Louis Tobback, minister van Binnenlandse Zaken. In 2018 spuwen zowel de N-VA als de baas en de ministers van deze partij de ouders van Mawda in het gezicht. Eén partij gedraagt zich onwaardig en bezoedelt daardoor meteen een ganse regering, met de Eerste Minister op kop.
« Fascisme is misprijzen, schreef Albert Camus. En ook omgekeerd zal elke vorm van misprijzen op politiek niveau het fascisme wortel laten schieten. »
« Aangetrokken door de geur van bloed
komen ze met honderd of met duizend in een stoet
om in een rondedans te feesten en fuiven
en het verval van Frankrijk op te snuiven
Maar dan komt ooit het tijdstip van de ommekeer
En verlicht de broederlijke liefde onze levenswandel weer. »
Nico Cué
Secretaris-generaal
(1) Tekst Vidalie-Reggiani