De metaalarbeiders hebben altijd een eigen netwerk van internationale betrekkingen gehad. Waarom is er een link met Panama? Om te beginnen omdat dit land enorm behoefte heeft aan een bundeling van de vakbondskrachten. Om een dergelijke opdracht tot een goed einde te brengen, ontvangen wij subsidies van de Belgische en Europese ontwikkelingssamenwerking. Maar deze subsidies zijn afhankelijk van bepaalde criteria. Eén ervan zegt dat het BBP van het land een bepaald niveau niet mag overschrijden. En Panama zit juist boven die grens. Het land heeft immers enorme inkomsten, uit het kanaal en omdat Panama een fiscaal paradijs is. Het BBP ligt dus hoog, maar die rijkdom wordt niet herverdeeld onder de mensen!
Om historische redenen zijn de vakbonden in Panama heel nationalistisch ingesteld. Zij hadden zich verenigd tegen de overheersing door de Verenigde Staten. Maar toen in 2000 het kanaal werd teruggegeven aan Panama, stortte het gemeenschappelijk front in elkaar. En sinds 2007 worden de inkomsten uit de activiteiten van het kanaal gebruikt voor de verbreding ervan. Tegelijk daalde de levensstandaard van de bevolking sterk.
De vakbonden zijn ongelooflijk gepolitiseerd. Wij moesten hen bijvoorbeeld uitleggen dat onafhankelijkheid een eerste vereiste is in de vakbondsstrijd. Je moet voldoende afstand houden van degenen die de staat leiden om echte eisen te kunnen formuleren. Er is in dit land nog enorm veel werk te verzetten, zij kennen zelfs geen collectieve arbeidsovereenkomsten. Wij hebben hen ook de economische sleutelbegrippen bijgebracht die onmisbaar zijn om te kunnen onderhandelen. De vakbondsmensen beheersten zelfs het principe van de inflatie niet. Wij hebben een aantal vakbondsbegrippen uitgelegd en getoond hoe zij de economie kunnen analyseren, hoe een staat functioneert, hoe je door vakbondswerking een aantal dingen op sociaal gebied kunt veranderen.
De MWB heeft de eerste school voor vakbondskaderleden opgericht. Zoals gezegd zijn de vakbonden heel nationalistisch en weigeren zij om buitenlandse werknemers te aanvaarden als leden. Maar als je met die mentaliteit aan vakbondswerk moet doen, kan je beter meteen stoppen. Wij hebben uitgelegd waarom dit moet veranderen en het zal veranderen! Dankzij onze actie vond ook de eerste privéstaking in de geschiedenis van Panama plaats, in een melkfabriek. Dit is een mooie prestatie, want de procedure om te kunnen staken is heel zwaar: de werknemers worden één voor één bij een staatsambtenaar geroepen die ter plaatse is gestuurd. Zij moeten dan verklaren of ze voor of tegen de staking zijn, waarbij het risico groot is dat ze onder druk worden gezet.
Of een land democratisch is, kan je zien aan de mate van vakbondsvrijheid. Bovendien kennen de Panamezen het onderscheid tussen rechts en links niet. Links is voor hen iets uit verre landen. Zij denken spontaan aan Lula, Chavez en Cuba. Bij de verkiezingen hebben ze alleen de keuze tussen rechts en uiterst rechts. Wij hebben uitgelegd wat links in de politiek betekent.
Wij hebben in Panama contact gehad met drie vakbondsorganisaties: de communisten, Convergencia Sindical en de vakbond van de overheidsdiensten. Wij hebben een balans opgemaakt van de vorming die MWB er al twee jaar geeft. Nu moeten zij in een ééngemaakt kader zelf een echt vakbondsproject uitwerken. Uiteindelijk moeten zij regelmatig congressen organiseren en gemeenschappelijke manifesten presenteren.